Stożek rogówki to niebezpieczne i podstępne schorzenie. Postępujący proces zmian zwyrodnieniowych prowadzi do deformacji, a następnie mętnienia najważniejszej optycznie części oka.
Zmiany te doprowadzają do obniżenia ostrości wzroku z powodu nieregularnego astygmatyzmu.
Choroba ta występuje najczęściej u młodych osób, głównie w okresie dojrzewania, ale objawy mogą być odczuwane przez pacjenta znacznie później. Objawy początkowe są dość charakterystyczne, a pomimo to często wczesne postacie stożka rogówki pozostają nierozpoznane, szczególnie podczas rutynowego badania wzroku, czy doborze okularów. Dlatego tak ważny jest wybór dobrego specjalisty. Bywa, iż nawet podczas badania w lampie szczelinowej pojawia się jedynie łagodny astygmatyzm.
Na tym poziomie chorobę tę rozpoznaje się wyłącznie na podstawie badania topograficznego rogówki.
Najczęstszym objawem stożka, który pojawia się podczas badania okulistycznego jest trudność w doborze korekcji okularowej.
Pacjenci najczęściej skarżą się na:
- szybko postępujący spadek ostrości widzenia
- częste zmiany korekcji okularowej (nawet kilka razy w roku)
- rozmycie konturów
- zamglenie obrazu
- objawy halo wokół źródeł światła
- nadwrażliwość na światło
- mnogie widzenie (naturę tego zaburzenia najlepiej ilustruje patrzenie na jasny punkt na ciemnym tle, gdzie zamiast jednego obrazu pacjent widzi ich wiele (dwa lub więcej), chaotycznie rozrzuconych w przestrzeni. Układ tych obrazów często ulega zmianom w dłuższych okresach)
- świąd i zaczerwienienie oczu, częste pocieranie
U większości pacjentów ze stożkiem rogówki początkowo stwierdza się, przeważnie we wczesnym okresie dojrzewania, łagodny astygmatyzm. Rozpoznanie stożka następuje w konsekwencji przed 18. lub tuż po 20. roku życia. W rzadkich przypadkach choroba może wystąpić u dzieci lub ujawnić się dopiero w późnych latach wieku dojrzałego.
Przebieg stożka rogówki bywa różny, u niektórych pacjentów choroba utrzymuje się w jednym stadium przez wiele lat lub stale, u innych rozwija się gwałtownie lub przybiera formę okresowych pogorszeń pomimo ogólnie łagodnego przebiegu. Stożek rogówki najczęściej rozwija się przez 10 do 20 lat, po czym następuje zatrzymanie zmian.
Choroba dotyka jedną osobę na tysiąc, bez względu na pochodzenie etniczne i płeć chorego.
Stożek rogówki zaczyna się w jednym oku, a następnie atakuje również drugie. Obustronny stożek rogówki dotyczy 90 proc. zachorowań.
Nie wolno lekceważyć stożka rogówki, bo nie podjęcie leczenia może doprowadzić do poważnych zaburzeń, a w efekcie nawet znacznego osłabiania wzroku. Choroba jest jedną z najczęstszych przyczyn przeszczepu rogówki.
Najnowocześniejszą metodą zahamowania postępu jest cross – linking. Polega on na naświetlaniu rogówki światłem ultrafiloetowym odpowiedniej długości. W ten sposób powstają nowe chemiczne połączenia między molekułami kolagenu rogówki, które zwiększają jej odporność.
