Po raz pierwszy w medycynie zastosował BTX w 1977r. amerykański okulista Alan Scott. Wypróbował toksynę botulinową typu A w leczeniu zeza uzyskując relaksację nadaktywnych mięśni ocznych. Dr A. Scott przeprowadził również leczenie pacjentów z oczopląsem, połowiczym kurczem twarzy, retrakcją powiek, spastycznym kurczem kończyn dolnych oraz kręczem szyi.
Obecne zastosowanie toksyny botulinowej:
Układ oczny: różne postaci zeza (zez towarzyszący zbieżny, rozbieżny, jawny, ukryty, zez wrodzony, zez porażenny, zez resztkowy pooperacyjny, niedobór konwergencji), oczopląs, inne nabyte zaburzenia ruchomości gałek ocznych, czynnościowe nadmierne łzawienie, „suche oko”, miopatie, niedomykalność powiek, zamierzone uzyskanie przejściowego opadnięcia powieki górnej, retrakcja powiek,drgania włókienkowe mięśni-myokimie, spastyczny kurcz powiek, spastyczne podwinięcie brzegów powiek.
Układ pokarmowy: zaburzenia połykania, skurcz zwieracza wpustu, przerostowe zwężenie odźwiernika, choroba Hirschprunga, szczeliny odbytu, proctalgia fugax.
Układ zewnątrzwydzielniczy: nadmierna potliwość, pocenie smakowe.
Nieprawidłowe ruchy: drżenia podniebienne, miokloniczne skurcze kończyn, drżenia głowy i szyi, tiki nerwowe, spastyczność kończyny górnej u dorosłych, dynamiczna stopa końsko-szpotawa u dzieci, kręcz karku
Porażenia i niedowłady: porażenia mózgowe, synkineza po samoistnym porażeniu nerwu twarzowego, porażenie nerwu twarzowego.
Dystonie: dystonia szyjki macicy, dystonia oralno – żuchwowa, dystonie kończyn, dystonia krtaniowa, połowiczy kurcz twarzy. inne: bóle mięśniowo- powiężniowe, migrena.
Medycyna estetyczna: szerokie zastosowanie w dermatologii i kosmetologii